Dag 4 De tranen van een Cheetah

Vanochtend hebben we alles ingepakt en in de auto geladen om naar de volgende locatie te rijden. Toen we onze auto aan het inladen waren zagen we een paar aapjes voorbij rennen en daarna de bomen in klimmen. Helaas waren ze te snel voorbij om er een foto van te maken.

We hebben besloten ons eigen plan te trekken in plaats van de uitgestippelde route te volgen en we zijn op eigen houtje naar het Cheetah Breeding Project gereden. De ingang was nogal onopvallend, dus de eerste keer zijn we er voorbij gereden. Gelukkig konden we na een tijdje draaien en zijn we naar de ingang gereden. We werden doorgestuurd naar een receptie waar we wat gekletst hebben met een verzorger. We mochten om 12.00 uur de tour volgen en voor die tijd werden we ingelicht over het park door middel van een DVD. Hierin werd uitgelegd hoe het park was ontstaan, welke dieren er werden opgevangen en wat de kenmerken van een cheetah zijn. Veel mensen denken een cheetah te zien, terwijl het eigenlijk een luipaard is. Het meest kenmerkend zijn de ‘tranen’ op de kop van de cheetah. De strepen lopen vanuit zijn ooghoeken naar beneden en dienen als een soort zonnebril. Door de donkere vacht wordt de zon niet in de ogen weerspiegeld! Erg interessant om zulke weetjes te horen te krijgen.

Wij waren één van de weinigen bij het project, dus we kregen een privé rondleiding! Eerst kwamen we langs het leeuwenverblijf. Hier zaten twee mannetjes, waarvan we er één gezien hebben. Die lag lekker te zonnen met zijn manen in de lucht. Daarna kwamen we langs de voedingsplek voor de gieren. Hier werden botten en oude resten vlees in gegooid, zodat de wilde gieren in de omgeving hier konden komen eten. Er waren vijf giersoorten te zien die hun buikjes vulden met oud rottend vlees. Jammie! Hierna gingen we naar het andere leeuwenverblijf. Hierin zaten één mannetje en één vrouwtje. Beiden kwamen uit een circus in Portugal waar zij mishandeld waren. Het mannetje was te vroeg gecastreerd, waardoor zijn manen niet groeiden en hij te groot werd (de mannelijke hormonen stoppen namelijk de groei). Het vrouwtje had een misvormd oortje door de vele klappen die zij had gevangen in het circus. Het circus in Portugal was vertrokken en had de dieren achtergelaten. De dieren zijn overgebracht naar dit park en er wordt nog steeds voor hun zorg betaald. In ruil daarvoor laat het park aan de dierenbescherming in Portugal weten hoe het met de dieren gaat. Sad story helaas, maar gelukkig zijn de dieren hier op een veilige plek.
Na de leeuwen gezien te hebben gingen we naar het breeding gedeelte voor de cheetah’s. We hebben de cheetah’s van heel dichtbij gezien en er waren zelfs twee jonkies van 4 maanden oud! Superschattig. De verzorger legde uit dat de cheetah moeder een speciale spier in haar baarmoeder heeft, die alles strak trekt. Hierdoor blijft haar lichaam gestroomlijnd en kan zij net zo hard blijven rennen als altijd, maar het jong blijft dan goed in de baarmoeder zitten en schudt niet op en neer. Gaaf hoe de natuur overal een oplossing voor heeft. Na het bezoekje aan de cheetah’s zijn we naar het grote verblijf van de wilde honden gegaan. Die beesten stinken een uur in de wind, omdat ze elkaar onderpiesen. Degene die het meest stinkt is de loser van het stel. Op de weg terug zijn we nog langs het verblijf van de servals gereden. Wederom ontzettend mooie dieren!
Tegen dat we klaar waren was het 13.00 uur, dus we hebben op het park geluncht. Bij het restaurant zat een papegaai, Koos genaamd. Koos is geboren in 1978 en kent 90 Afrikaanse woorden, 1 Engels woord (stupid!) en een aantal vreemde geluiden. Vooral miauwen vond hij leuk. We hebben Koos geaaid, hij ging hier zelfs speciaal voor zitten. Bij de uitgang was nog een apart hok met emoes en ezeltjes. Hier hebben we ook gauw een foto’tje gemaakt en toen zijn we doorgereden naar Witrivier. Onderweg hebben we veel mooie uitzichten gehad over de bergen en dalen en een aantal rivieren. Ook reden we door een aantal steden waar we de lokale bevolking zagen. Er liepen veel kinderen langs de weg, omdat de school net uit was. Ook waren er veel brandjes en nobody cares. De brandweermannen zaten erbij en keken ernaar. Vermoedelijk door de mensen zelf aangestoken, om de natuur enigszins te controleren. Toch blijft het een raar gezicht als je langs een berg rijdt die volop in de fik staat.

Rond 16.00 uur kwamen we in Witrivier aan. We slapen momenteel in het Stille Woning Guesthouse. We werden warm ontvangen met een drankje en hebben meteen een rondleiding gehad. We zitten weer in een soort van lodge waar we een zee van ruimte hebben. Het is wel een beetje koud hier, gelukkig zijn de dekens heel dik. Er wordt ’s avonds geen eten aangeboden in het restaurant, dus er werd voor ons een reservering gemaakt bij een restaurant in de omgeving, Magnolia. We hebben nogal wat moeite moeten doen om het te vinden, omdat we er een stukje voor moesten rijden. Het is hier vanaf 18.00 uur al pikkedonker en veel lantaarnpalen zijn er niet. Gelukkig hebben we het toch kunnen vinden! We hebben er heerlijk gegeten. Ik heb weer een plaatselijk gerecht geprobeerd, kuduvlees. Het was lekker mals! En we waren omgerekend maar zo’n 35 euro kwijt.

Nu maken we ons plan voor morgen. Het wordt óf de Panoramaroute met de eigen auto óf een 4x4 gamedrive in het onderste deel van het Krugerpark. Jullie horen morgen wat het geworden is!