Dag 11 Were you speeding, sir?

Gisteravond hebben we gegeten en de manager, Pieter, van Mbotyi Lodge ontmoet. Naast ons waren er nog twee andere gezinnen aanwezig, één gezin uit Nederland en één ouder koppel uit Pretoria hier in Zuid-Afrika. We hadden het met de manager over onze reis en dat we er zo van baalden dat we overal maar één dag waren. Hij vond het ook erg jammer en vertelde dat er vaker mensen in zijn lodge logeerden die een rondreis net als wij deden, maar die bleven altijd langer. Alleen de Nederlandse reisorganisaties kiezen ervoor om ons één nacht te laten verblijven. Duitsers, Engelsen, Belgen, Fransen, etc. blijven allemaal minimaal twee dagen. De manager wilde ons toch laten zien wat Mbotyi te bieden heeft, dus hij bood aan om in de ochtend met ons op pad te gaan om een aantal watervallen te bezoeken. Het andere gezin is ook meegevraagd en we hebben afgesproken met z’n alleen om 08.00 uur te ontbijten en daarna te vertrekken. In de ochtend heeft Pieter ook aan de oudere mensen gevraagd of ze mee wilden en ook die hadden er wel zin in. We zijn met die groep, de manager en nog een medewerker van de lodge de watervallen gaan bezoeken. Niet overal was de weg even begaanbaar in de sedan, dus dan sprongen we bij de andere Nederlanders in de auto die een 4x4 bij zich hadden. We begonnen bij Frasier Falls, een tamelijk kleine waterval die nu het winter is bijna geen water heeft. We ontmoetten twee Afrikaanse rasta’s die op hun gemakje wiet zaten te roken. Ze boden ons ook wat ‘ganja’ aan, maar hier hebben we vriendelijk voor bedankt. Wel hebben we een uitleg gekregen over hoe ze hun eigen bong hadden gemaakt en waar ze hun marihuana vandaan haalden. Volgens hen groeide de wiet gewoon in de natuur en gebruikten ze die. We hebben eraan geroken en het was behoorlijk sterk spul, daar betaal je wel wat voor in Nederland! Ze vertelden ook dat als ze gepakt zouden worden, ze in de gevangenis zouden belanden. Toch vonden ze het de moeite waard, want de wiet ‘made them fly!’ Weer eens wat anders dan Red Bull dus.
Daarna zijn we doorgereden naar Angel Falls. Deze was al bijzonder mooi, hier zijn we een stukje omgelopen om aan de bovenkant van de waterval te kunnen staan. Het water dat naar beneden valt stroomt uiteindelijk de zee in.
De laatste waterval was Magwa Falls. We moesten eerst een stukje over de rotsen hiken, omdat we aan de bovenkant van de waterval stonden. We zijn het water overgestoken en hebben een stuk door het bos gewandeld om uiteindelijk de 110 meter hoge watervallen te zien! Het uitzicht was prachtig en door de stand van de zon zagen we mooie regenbogen in het vallende water. Onderaan de waterval lag een pick-up truck. Er is ooit een leraar met zijn leerlingen geweest die de watervallen ging bezoeken. Hij had zijn truck boven laten staan (waar wij ook geparkeerd hadden), maar hij was vergeten de handrem erop te zetten. Toen hij dus gezellig met de kids naar de watervallen aan het kijken was, kwam de truck naar beneden zeilen. Er is geen normale manier om beneden te komen, dus de truck heeft daar zijn laatste rustplaats gevonden.
Na het toffe uitje naar de watervallen hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we allemaal onze eigen weg gegaan. We zijn een stukje langs Port Saint John’s gereden, een erg mooi stukje om te bekijken met water dat haast blauw lijkt. Toen we onze rit wilden vervolgen werden we aangehouden door een agent. We waren al bang dat we een boete zouden krijgen, want ze hebben het hier nogal voor een handje om toeristen een oor aan te naaien. Gelukkig was dat niet het geval, hij wilde alleen het één en ander checken. Hij kon ons nergens op pakken, dus we konden verder. We hadden weer een lange rit voor de boeg, alles bij elkaar zo’n 7 uur. Er zijn veel wegwerkzaamheden hier en we rijden voor een groot deel door de bergen, dus het is allemaal maar bochten nemen, afremmen, weer gas geven.. erg vermoeiend! Dankzij het tegenzittende verkeer en ons besluit om vanochtend nog op pad te gaan, waren we te laat en moesten we door het donker rijden, wat (zoals ik eerder al zei) sterk afgeraden wordt. Nu weten we ook waarom! Er zijn geen lantaarnpalen langs de weg, alleen reflectoren. Op veel punten zijn geen vangrails en de lijnen op de weg zijn ook niet zichtbaar in het donker. Die maffe Afrikanen halen je van alle kanten in en rijden met groot licht op, dus je ziet geen hand voor ogen. We wisten halverwege de middag al dat we het niet meer gingen redden, dus Mark heeft wat gas bij gegeven. Tot 18.00 uur hebben we geprobeerd zo snel mogelijk te zijn, daarna verdween de zon achter de bergen en konden we niet alles dan voorzichtig rijden maar wel zorgen dat we zo snel mogelijk arriveerden. Wat we niet wisten, is dat het park al om 17.00 uur ging sluiten. Normaal kun je in principe aankomen wanneer je wilt en kun je eten vanaf 19.00 uur tot 22.00 uur ongeveer. We kwamen iets na 18.30 uur aan bij het Inkwenkwezi Private Game Reserve en er hing een briefje op de poort voor ons. Er was niemand meer, dus we moesten het nummer van één van de guides bellen. Gelukkig was hij bereikbaar en kwam hij snel onze kant op. We hebben onze auto bij de receptie geparkeerd en hij heeft ons met een safariwagen naar onze tent gebracht. Tent?? Ja, tent! Het is een superluxe, supergrote tent. We hebben gewoon een koelkast, douche, etc. De douche is helemaal tof, die is helemaal van glas waardoor je gewoon naar buiten kunt kijken, maar ook vice versa... Dus best kans dat je staat te douchen en dat een aapje meeloert! Alles was al gesloten, maar er waren nog mensen in de keuken dus de guide heeft gebeld en avondeten voor ons geregeld. We kregen een net 3-gangenmenu en hebben heerlijk gegeten. Daarna zijn we terug gebracht naar onze tent. Het terrein is onbegaanbaar met een gewone auto, dus we rijden overal met een safariwagen naartoe. Het is echt een dierenpark net als Kruger, dus alles is off-road. Morgenochtend worden we opgehaald om te ontbijten, daarna gaan we de cheetahs aaien (ja, aaien!!) en een lang ritje terug naar de receptie maken. Vervolgens hebben we weer een rit van 5 uur op de planning staan, dan rijden we naar de Lemon3Lodge in Kirkwood.

Dit keer veel te vertellen dus! Hopelijk morgen weer. Slaap lekker allemaal!